öncelikle atatürk'e karşı bir soğukluk yok demeyin sakın, zaten kendi ağzınızla "atatürk düşmanları" diyorsunuz herkese, hah işte bu düşman dediklerinizden bahsedeceğim şimdi ben izninizle.
sağlam argümanlar ile destekleyeceğim öngörüm. bakın arkadaşlar, anadolu'da birçok ili gezdim dolaştım ve oralarda ulu önder atatürk'ten kopmaları gözlemledim her seferinde. halk atatürk'ten, bir zamanki liderlerinden uzaklaşmış durumda şu an. bunun nedenlerini sordum bu insanlara. cevaplar benim için hiç garip değildi, belki sizin için garip gelebilir. onlar zengin takılıyorlar artık, onlar bizi yani halkın kendisini görmüyorlar, unuttular bizi diyorlar hep bir ağızdan sözleşmişcesine. cumhuriyet yürüyüşlerini hatırlatıyorum, "biz de halkız, onlar 3 milyon kişi ise biz anadolu'da 65 milyon kişiyiz, bu ülke sadece onların değil" diyorlar. haksızlar mı? değiller tabi ki. atatürk hiçbir zaman köylüyü hor görmedi misal, milletin efendisidir dedi. ama kendini kemalist olarak tanımlayan kişiler ne zaman bir köye gidip de bir kahvede halkla bir çay içti, onların dertlerini dinledi?
bu halktan kopukluğun, halkın hiçbir zaman adam gibi değer görememesinin baş sorumlusu kemalistlerdir. ondan sonra kimse çıkıp bana "ama tayyip şöyle yeeaa böyle yeeaa" demesin. halka gitmesini bileceksin arkadaşım. sen halka gitmesini bilmiyorsan halka gitmeyi bilenler çıkar her zaman. ondan sonra "atatürk düşmanları, dinciler fettoşlar işte" diye ağlayıp zırlıyorsunuz her yerde. eğer bir düşmanlık varsa, bu düşmanlığı siz kendi ellerinizle yarattınız. insanları ötekileştirerek, hor görerek, dışlayarak... kemalist arkadaşların şapkayı önlerine koyup düşünme zamanı çoktan geldi ve geçti. yine de zararın neresinden dönülürse kârdır diye düşünüyorum.
