biraz önce facebook grubunu gördüm elim kontrolsüz bir biçimde fareyi sürükledi ve story to tell'i buldu ardından spirit crusher, lack of comprehension, pull the plug... böyle gitti.
bir adam düşünün. death metal gibi bir müziğin yaratıcısı, ilk gerçek death metal rifflerinin mucidi.
bu müziğe ruh, düşünce ve teknik katarak salaklar topluluğunun elinden kurtaran.
hiç bir zaman metal dergilerinde veya metal şovlarında üstüne başına bira döküp, dilini dışarı çıkartıp sert metalci tavırlarına girmemiş biri.
hatta bırakın sert metalci tavırlarını, konserlerde kafa bile sallamamış biri. bir röportajda muhabirin bu konuyla ilgili sorduğu soruyu "seyircilerin gözlerinin içlerine bakmayı seviyorum. onların tepkilerini izliyorum" demiş biri.
kızlar ve dil dışarda fotoğraf çektiren tüm budalalara inat gayet sade bir şekilde o mükemmel gülümsemesiyle duran biri.
piyasa işleri yaparak paraya para demiyecek biri olabilecek olmasına rağmen asla müziğinden taviz vermemiş ve "kendime yetecek, köpeklerime mama alabilecek ve gitarıma tel alabilecek kadar para kazansam yeter, dahasına ne gerek var" diyerek mütevazılığını gösteren biri.
beyninde tümör olmasına rağmen harıl harıl çalışıp kendi gittikten sonra dinleyicilerine dinleyecek birşeyler bırakmak için çabalayan biri.
stüdyoda pijamalarıyla elinde gitarı ile fotoğraf çektirecek kadar sade biri.
