akşam 9 da erkenden yatıp, 3-4 saat uyku uyuduktan sonra sabahın köründe sessizce kalkıp yatağın kenarına oturup saatlerce düşünürken bulur muyum kendimi? bunca yıl nereye gitti, nerede yaşadıklarım sorgusu göz çizgilerimden dökülerek saati seyreder miyim? ve buruşmuş titreyen ellerimle dua ederken acaba bu o.çocuğu ölüm beni hangi karanlık zamanda yakalayacak diye düşünmeden edemeyeceğim günler bana da gelecek mi diye..tıpkı dedem gibi.
hayat kısa..
ömer hayyamın bir sözü vardır
`aldığın her nefesi fırsat bil
ot değilsin, yeniden bitmezsin.`
