ne yazacağımı bilemediğim, aslında çok iyi bilip de yazamadığım olaydır. insanın kendisini bilmemesine verilmiş iyi bir örnektir. herşeyi yapabilirim zannedip eline bir de televizyon gibi bir gücü geçirdikten sonra katil de olunabileceğinin göstergesidir. bu olay kendinden başka hiç bir canlıyı önemsememekten başka birşey değildir.
en korkuncu da mazlumun her zaman yanında geçinen savaş ay'ın masaya koyduğu tavşanın ölü olduğunu anlamasından sonra panikle zavallı hayvanı tekrar şapkann içine tıkmasıdır.
kedi bile pisliğini daha ustalıkla örtüyor...
savas ayin hayatini kaybetmis hayvanı sapkaya geri koyduktan sonra yalandan sevmesi ve oksaması ile bir çok kisinin kendisine karsi beslediği nefreti hakli cikarttiği (hakli çikartmanın yanında daha da yukarilara çikarttiği) son rezillik.
--spoiler--
savas ay elini yanan şapkaya sokar, sapkayi bir süre kurcalayarak zavalli tavsani arar ve olaylar gelişir...
--spoiler--
