hoşgörü şart tabi ki. empati, karşındakini tahmin etme, onun gibi olabilmeyi önemseme, karşılıklı anlayış, birlikte birşeyler yapabilme. bunların hepsi çok güzel şeyler. yaşanmaya çalışılmalı. yaşanıyorsa kutsanmalı. insan olmanın sevginin aşkın dostluğun barışın anlayışın ötesinde bizlere gerekli olan başka ne var ki? muhakkak ne olursak olalım olduğumuz şey olarak bizi x budur diyen karşımızdaki bir şekilde. yani ateist kişi belki ateistliği ile değil de başka bir şeyiyle anılmak ister, bir başkası da kendisine vurulan etiketle değil de belki başka bir şeyi ile. hepimiz ne olursak olalım ortak olarak olduğumuz bir şey bulunabilir bana kalırsa.
bunu çok düşündüm, çok mu üstlerine gidiyorum diye sorguladım kendimi. sizler gibi hayvan değilim yani *. baktım ki sürekli olarak vardığım sonuç ilk onlar başlattı oluyor. o zaman kendimi ayıpladım. başkası başlattı demek çok kalitesiz, yani başlatan olmayı devam ettiren olmak kadar kötü görmüyorum. utandım. bunlar ıyazıyorum çünkü herkesin kendisini sorgulasa onlar yapıyordu ben de onlara yapıyorum diyeceğini farkettim. bu kadar salak olmamalıyız diye düşündüğüm için yazıyorum. yan, 3-5 yaşında çocuklar değiliz. az çok bir bilgisayardan bir web sitesine girip birşeyleri yazıp send edecek kadar analitik zekamız var. ben kendimi başkalarının yerine koydum ve kendimi ayıpladım. umarım başkaları da ekndilerini benim yerime koyabilirler. kimi ayıplayacakları hiç önemli değil.
yazıyoruz burada. neden? ben anlaşılmak istiyorum. bunun için de önce anlamayı kabul ediyorum.
