olağan üstü bir film olmuş. belki direkt bir giriş oldu ama işin aslı hakkaten böyle. birkere filmde inanılmaz bir duygu yelpazesi var. nefret, dostluk, sevgi, vefa... gibi birçok insani olguyu film içerisindeki küçük oyuncaklarla beraber tadabiliyorsunuz. Özellikle filmin son sahnelerinde ne kadar kendimi sıksamda o 2 damlanın yanaklarımdan süzülmesine engel olamadım. en son ne zaman olmuştu böyle birşey derseniz; babam ve oğlumun ' açaydım gollarımı, gitme diyeydim' sahnesindeydi sanırım. ortada belki canlı oyuncular yok fakat duyguları o kadar iyi aktarmış ki animasyon sanatçıları ve yönetmen, keşke tüm filmler bu adamların elinden çıksa gibi bir istekle çıkıyorsunuz salondan. son olarak duygunun bu kadar güzel aktarılmasında seslendirme kaleminin önemine vurgu yapmak istiyorum. gerçekten mükemmeldi seslendirme de. bahsettiğim türkçe dublaj değil yanlış anlaşılmasın, bizzat orjinal dublaj. zaten önerim, filmi orjinal dilinde altyazılı izlemelisiniz. türkçe dublajda beren saat ve neydi o mavi gözlü sarışın elemanın adı, - hakkaten neydi yaa, dur bi googlelayıp geliyorum. , heh kıvaç tatlıtuğ un sesini duymak için gidenler ancak ufak repliklerde duyabilecekler. anlamadığım bir nokta da filmin figüranlarını seslendiren bu ikilinin adı meşhur sinema sitelerinde seslendirenlerin başına yazılmış, hatta sadece bu ikili yazılmış. ayıptır arkadaş. neyse efendim siz zaten orjinal dilinde izleyin filmi. hem çoluk çocukta olmuyor fazla. güzel bir akşam geçirmek ve gerçekten film izlemek istiyorsanız yan salondaki tutulma yerine kesinlikle bu filme girmelisiniz.
