babamla beraber gittiğimiz son film.
baba-oğul, yıl 1997.
o dedi ki, zor ölüm'e gidelim istersen. ben tabi ilk gençlik yıllarının vermiş olduğu entellektüel aşkla hayır dedim. bu film iyi, oskar-moskar.
ilk perde bitti, babam çıkalım istersen dedi sıkkın sıkkın. yok dedim kalalım.
izledik kaktık gittik eve.
filmden aklıma kalan bu güzel anı sadece.
ne senaryo-ne oyunculuk ne başka bir şey ki bu anı benim için hepsinden çok daha değerli.
