böyle başlardı liseli yıllarımda bizi etkilemeye çalışan hikayecilerin hepsi fakat çok sonraları anlayacaktık aslında hiçbir boka benzemediklerini...
4 yıl önce çocukluğumdan beri ayrılmadığım koskoca akdeniz'e bile veda etmiştim ama bu kadar koymamıştı, 4 sene önce gelmiştim bu şehre başta alışamamak, ve koskoca şehrin içinde kaybolmakla geçmişti zaman. bir an önce gitmekti amacım ne bir arkadaş ne bir dert ortağı ne de başka bir şey, hiçbir şey yoktu ya da yok gibiydi bu şehirde. üniversiteyi ilk kazanan birinci sınıf öğrencisi kıvamında ''yok abi ben kesin yatay geçiş yapacam, ya ankara ya istanbul''du tabi başta biraz erteleme sonra hoca geçirmedi bahaneleriyle bursa'da kalıcı olduğumu yavaş yavaş anlamıştım.
seneler ilerledikçe bursa'nın aslında çok da kötü bir şehir olmadığı, sonraları ortalama bir şehir olduğu, daha sonraları 'ulaşımı iyi abi ankara'nın, istanbul'un, izmir'in ortasında nereye canın isterse oraya git' demeler en sonrası için 'bursa gibi süper bir şehir yok bir yan dağ bir yan deniz' demeye hatta bursa'da kalma planları yapmaya başlanmıştır. böyledir bursa insana ilk başta soğuk davranır, ama tanıdıkça bursa'yı candır, canandır, vazgeçilmezdir...
vazgeçemedik biz de gecenin 3'ünde sarhoş kafayla yazı yazdırdı bu şehir belki bursa'da olan birilerinin okuyup bu şehrin değerini bir kez daha düşünsünler diye belki de yeni vedalar olmasın diye belki de...
işin kısası bu yazı bursa'da yazacağım son yazı sözlük memcos gider artık sözlük başka bir şehirde başka bir güneşin doğuşunu izlerken yine yazacağım sözlük..
