insan beyni denen makinanin calisma prensiplerindeki derin ve yapisal farklardir.
bir ornek: aldigimiz nefes.
din kisisi alinan nefes ustunde dusunmemiz gerektigini, burada allah'a dair dersler oldugunu, sukretmeyi onerir.
bilim kisisi alinan nefesin hangi gazlardan olustugunu, bu gazlarin vucutta nasil bir isleme tabi tutuldugunu, diger yaratiklarin ayni gazlari nasil tukettigini, atmosferin kalitesinin hangi unsurlar ile belirlendigini ve daha baska mekanizmalari inceler, ortaya cikarir.
din kisisi bunlari dinler, sanki tum bu bilgiler kendi one surdugu dusunce sekli ile bulunmus gibi arsizca "bu gordugunuz tum mekanizmalar var ya", eee? "iste bunlarin hepsinde allah'in gucunu goruruz" diye basladigi yerden bir adim oteye gidemez.
