gökyüzünün zifirisi vurmuş içimize puslu bir gündüz,
ne öğlenin cıvıltısı kalmış gözlerimizde, ne de güneş tenimizde ısıtacak.
titriyoruz, üşümüşüz. yeşilim bile renk değiştirmiş koyulaşmış, güzellikleri örtmüş karanlık ve yine akşam olmuş habersizce.
alışılagelmişin dışına çıkılmış, yıllara yenik düşmüş çaresiz,
uyumuşuz belki de masumca...
o masumiyet yüzümüzde mi, uykuda mı? bunu çözmeye çalışıyorum şimdi ben masumsuz.
