çocukdum aldılar götürdüler zengin bir yatılı okuluna verdiler. küçüktüm bıraktılar gittiler görmediler. ne bir aile ne bir akraba hiç ama hiç bir şey. şimdi çevremde o kadar yüzler var çeşit çeşit, boy boy, renk renk ama yalnızım. hep sürüklendim be sözlük! şimdi bile sürükleniyorum bu yaşımda hala... babam zengin olmayı tek çözüm sandı, çocuk büyütmek böyle iyi olur sandı, bana her şeyi verdiğini, bütün olanakları sunduğunu sandı. üniversite de okurken inadına onun parasına dokunmayan, üniversite da yalnız başıma deli gibi ağlayan ben. şimdi ne yapıyorum kendimle çatışmaktan başka hiç bir şey. zenginliğin, kahkaların, kalabalıkların içinde mutsuz ve yalnızım.
