o değil de; bir gün arkadaşlarla kafeye gitmiştik. kafe kalabalık ve masalar birbirine çok yakındı. tüm arkadaşlar da benim osuruğumun kokusunu biliyorlar. ne de olsa alemde nam salmışım "osurukçu" olarak. neyse biri durmadan osuruyor, ama ben değilim. o arada arkadaş ortamına yeni girmiş olan kıza yavaştan yavaştan yazıyorum. arkadaşlar kendi aralarında gülüşüyor. ama ben kıza mahçup olmamak için "hayır ben yapmadım lann" diyemiyorum. ama koku benimkine o kadar benziyordu ki zoruma gidiyordu, o osuruk kokusunun sadece bende olduğunu sanıyordum. görevli durmadan gelip bizim olduğumuz bölüme sprey sıkıyordu. en sonunda dayanamayıp "kim osurdu lan böyle" diye bağırdım. arkadaşların kikirdemeleri, yarılmalara dönünce sinirden ortamı terkettim. kızı da aldım eve götürdüm. tek başımıza oturduk. iyiki de olmuş bu olay, yoksa kız o dönem sevgilim olamazdı.
