bazı insanların içini acayip kemiren olaydır. kendi aralarında muhtemelen ana-avrat dümdüz gidiyorlardır ama ortalık yerde bunu yapamamak onları muhtemelen çok üzüyordur.
şöyle bir bakıyorum atatürk'ten ölümüne nefret edenlerin atatürk için veya yaptıları için yazdıklarına; yazdıkları o kadar öfke dolu, o kadar nefret dolu ki, her cümleden sonra atatürk'e alenen küfredemedikleri için içlerinden lanet okuduklarını hissediyorum. merak ediyorum acaba nedir bu nefretin kaynağı...
kendileri için üzülüyorum desem yalan olur. hissettiğim şeyler daha çok "haa akıllı olun oğlum" halinde hissedilen duygular.
