hakkında bu kadar entari biçilince öldüğünü sandığım küfür şeysi.
geçen gün iş yerinde türlü insanlarla kafa patlatırken aklıma gelenlerdir. nasıl mı? anlatayım.
gün içinde mütemadiyen problemli vatandaşlarla görüşmektedir prozac. allahım, o gün ne tipsiz, ne abaza, ne pis, kısacası efendim olumsuz tiplemelerin geçit töreni yaptığı bir gündü...
boş kaldığım bir ara gelenlerin genelev denen yerlere de gittiklerini düşündüm. zor dediğim benim yaptığım iş mi allasen dedim. zavallı kadınlar, görüntüsü psikopat bu erkeklerle, sıradan hayat yaşayan kadınların yok efendim sevgisiz,aşksız olmaz dedikleri ilişkiyi yaşıyorlar. her halinden kadına değer vermediği, paranın herşey olduğuna inandığı belli, boş kafalı ve pis görünümlü bu adamlarla ekmek parası için yatan, yatmak zorunda kalan kadınları düşündüm.
ne kadar akşama dek kafan s*kilsede prozac, sakın şikayet etme dedim. sen görmeye, konuşmaya bile dayanamayıp elini uzatıp tokalaşmaktan sakınırken onlar en özelini paylaşıyorlar.
ne kadar genel olsa da her insanın bir özeli mutlaka vardır...
bence bu kelime onlardan ziyade artık yaşantımız içinde dost görünümlü insan tokatlayıcısı mahluklara daha uygundur. yüzüne gülüp, seni kullanıp, bir yere gelene dek art niyetini saklamış, güvenini kazandığı anda seni sırtından hançerlemişlere cuk oturur bu söz. düşmüşlere değil.
