basitçe, onu yazdığı yazıda ateist ve müslüman kelimelerinin yerlerini karşılıklı değiştiriyorum. aşağıdaki metin ortaya çıkıyor. metin anlattığı herşeyle tamamen doğru ve güzel. takdir ediyorum. lightsabera ateistlere ve ateizme nasıl davranması gerektiğini nazikçe ama büyük bir iki yüzlülükle anlatıyor. bakın ikiyüzlülük diyorum anlatacağım. benim yaptığım değişiklik hali ile de gayet uygun, ama ben bu hali ile bile yani kendime yonttuğum hali ile bile altına imzamı atmam. bu durumda orijinaline de hiç atmam. çünkü metin bariz bir ayrımcılık örneğidir. bakın aylardır burada yazıyorum. anlatmaya çalıştığım toplamda herhangi bir dine inananın ve inanmayanın birbirleri ile birlikte yaşayabilecekleri gerçeğidir. ben bu toplumda büyüdüm ve tüm çevremle gayette güzel yaşıyorum. çünkü kimse bana beni biraz geride tutan bir tavırla yaklaşmıyor. yani açıkçası;
metnin tamamı; şu güzel ortamı bozan ateist alegorisinden hareketle yazılmış. bu yaftadan bir kurtulsak önce. yani metin açıkça, biz müslümanlar daha doğruyuz sana göre, bu durumda ortamın güzelliğini belirleyen biziz aramızda çıkacak olan her tartışmada ortamı bozan sensin denmiş oluyor.
bu noktadam sonra ne demem gerekiyor. bana konuş yine konuş ama biz daha doğruyuz denilerek yapılan baskıyı nasıl aşacağım, yani benim sebeplerimin tamamen yanlışlığı üzerinde gelişen bir ilişki nasıl olacak? ben neden kimsenin işine yaramayacağı halde kenarda kalmasın diye takıma alınmış çocuk olmalıyım.
olmayacağım elbette. kesinlikle de kabul etmiyorum böyle bir aşağılamayı.
lightsaberın dediği tam olarak bu. bountyhunterın da dediği bu. hidayet nezaket kibarlık ama kabul edersin benim allahımın adı altında.
kabul etmiyorum. bu noktada nezaketsizlik bana yapılıyor. bunun farkına varamayacak değilsiniz müslümanlar. farkına varın diye de dediğim gibi kelimeleri değiştirip yazdım aşağıya. bir o yazıya bakın ne demek istediğimi anlayabileceksiniz.
onun dışında küfrediyorum. ateistlerin kızları orospu olur, sikilebilirler diye tecavüze hedef gösterenlere küfretmeyeyim mi? bunu ona söyleten onun dini ise ki onun dini olduğunu ben söylemiyorum o söylüyor, o dine de küfretmeyeyim mi?
toplumsal olarak başarısızlar diye ortamı ben mi bozuyorum olacağım. yani sizler bunu zaten yaptınız/yapıyorsunuz doğduğum andan beri bana müslümanlık öğrettiniz atatürk öğrettiniz şimdi ben ikisini de istemiyorum. ben sonrasında kendim dağın eteklerinde sizlerle koyun olmaya devam etmek yerine merak edip dağın tepesine yürüdüm ve şimdi ufka bakıp huzurla dolabiliyorum. ama lavuk ordan yazıyor jack ateist ve kızı orospu olacak ve sikebilirsiniz diye hedef gösteriyor e ben şimdi şu güzel ortamı bozan mı oluyorum yani nedir?
insanlık güzel şey, anlayış empati hepsi güzel duygular hisler hareketler. çatımız insanlık olsun arıza çıkaran jacki sikeyim de, yapmayın etmeyin müslüman din kardeşlerim, ille de islam çatımız olsun derseniz ben dışarıda yağmurda mutluyum.
bahsi geçen up to date entry:
--*************************--
thebountyhunter'ın takdire şayan üslubu ile ateistlara ve ateizm'a karşı daha nezaketli, naif ve dahi zarif bir şekilde nasıl yaklaşılacağını sorgulayan, alternatifler arayan iman etmese bile bu çizgide ilerlemesini dilediğim yazar. (#8598453) kendisinin numaralı girisi de gerek üslubuyla, gerek anlatımıyla problemleri çözme konusunda samimi, önemli, gerekli bir adamdır. tebrik etmek lâzım kendisini.
ben de bilgim, düşüncem dahilinde; samimiyetiyle istediği kişiler arasında ki* ilişkileri zarif bir tülle bezeyecek olan önerilerimi sıralayacağım.
kendisi de takdir eder ki ateizmi terimler, hadiseler, kişiler vs. hakkında genel olarak girdiği giriler hafif alaycı, küçük düşürücü ve inançlı kimsenin kalbini inciten bir üslup ve anlatım taşımakta. fakat; eleştirilere olgun bir şekilde cevap verip bir ateista daha anlayışlı olarak nasıl yaklaşılması gerektiğinin cevabını araması ve bunu da karşılık beklemeden yapması/yapmak istemesi oldukça keyif verici, sevindirici, tebessüm ettiren bir durum.
her insanın her konu, olay, durum vs. hakkında mutlaka bir fikri olabilir. ama işte asıl keramet, büyüklük bazen bu fikirleri dile getirmemek hatta bazen konuşmamakta, sadece susmakta yatar, belki de o fikirleri bellekten silmeye kadar gidebilir bu. insan kendi içinde, vücut ülkesinde ise istediği kadar konuşabilir, her fikri istediği gibi savunabilir veyahut yerebilir. bu durumda ne diğer insanların gönlünü kırmış olursunuz ne de bu hâlden rahatsızlık duymuş olursunuz...
kendisinin düşüncelerini saklayıp veyahut dile getirmesi meselesinde kimse bir zorlama, baskı yapamaz. zira; insanı insan yapan haklardan biridir bu. ama işte oldukça ehemmiyet taşıyan nüans tam bu vakitte tecelli etmekte, devreye girmekte. hem de bu önemli seçim kişinin kendisine bağlı. şimdi; ateistların olduğu veya çoğunlukta olduğu bir gruba* dahil olmuş olsun. ve karşısında ki ateistlar da gayet bilgili, kültürlü, naif, nezaket sahibi, temiz ve hoş bir üslup sahibi kimseler olsun. yani insana insan gibi yaklaşmasını bilenlerden oluşsun. bu durumda ateistq veyhut ateist olmayan bir kişi böyle keyifli, kayıtsız şartsız bilgi alış-verişi, insanı konular hakkında daha sağlam paylaşımlarda bulunacağı yerde neden gereksiz bir şekilde ateistları ve ateizm'ı eleştiren ve dahi kaba bir üslupla küçük düşüren bir yöntem izlesin?
yani o grupta muhabbetler edip, kazandığı ve kazandırdıkları ile neşeleneceğine neden karşısında ki insanları gönülden incitecek ve kavga gürültüden başka bir sonuca gitmeyecek konuşmalarda bulunsun, bulunulsun? varsın, o fikirlerin sadece benliğinde yeşersin, dışarı taşmasın... bu hoş ortamı bozma pahasına ortaya dökme onları, kazancın olmayacak ki çünkü. stres, sinir, kaygı ile dolacak tüm hücrelerin, bunu adın gibi bilmektesin de. e o zaman? gereksiz eleştirilerden vazgeçmek en doğrusu, değil mi? çünkü; bu yöntem tercih edildiğinde her açıdan kazancın olacak, en azından kimsenin gönlünü incitmemiş olacaksın. bu bile başlı başına dünyalara değer bence, özellikle güven ortamının yerle yeksan olduğu zamanımızda...
tamam; kabul ediyorum... her zaman böyle olgun, saygılı, bilgili, kültürlü, karşısındakine insan olduğu için değer veren ateistlara rastlamayabilirsin, hatta günümüzde çok azlar belki böyleleri. fakat; daha biraz önce neşeyle, mutlu bir biçimde ayrıldığın olduğu hoş muhabbet insanlar da ateistdı. bundan mütevellit, böyle insanları da bünyesinde barındıran bir dine karşı kötülerini gördüğünde onların bu durumunu ateizmdan bilip ateistlara ve ateizm'a gereksiz söylemlerde bulunma. kişinin kendisini eleştir, yaptıklarını yer...
bu söylediğim durum farklı inanç kombinasyonları için de geçerlidir. sadece ateistlar ve diğerleri olarak ayırmak olmaz. demek istediğim fikirler ve düşünceler bazı meselelerde ve durumlarda ortaya atılmamalı, dökülmemeli bence. bu ikiyüzlülük de değil. velev ki ikiyüzlülük olsun... en azından mutlu olmak, diğer insanları incitmemek, kırmamak adına ikiyüzlü olunacaksa da seve seve tercih edilmeli.
neyse, sanırım kelimelerin sonuna gelmiş bulunmaktayım. son olarak; doğuracağı kötü sonucu, huzursuzluğu bile bile eleştiri yapılmamalı, yapmamalı.
