çizgi filmlerde kötülerin sonunda hep kaybetmesine karşı oluşturulmuş bi savunma mekanizması olduğu kanısındayıym. tom ve jerry bunun en iyi örneğidir. kedicik doğal olanı yapıodur aslında fareyi yemesi lasım. yani bu budur. ama olmadık şeyler gelir başına ne kafasına süpürge yemediği kalmıştır, ne de kazmaya basıp sopayla suratının bir olmadığı. işte tam bu sırada o küçücük beyinler jerry e nefret beslemeye başlarlar, tom a ise içten içe bi sevgi. e bu önyargıyla yetişen veletlerin kötü karaktere olan sempatisini yadırgamamak lasımdır..
