küçükken yaramazlık yaptığımızda anne-babadan azar işitirken arkasına saklandığımız, yeri gelince ikinci bir baba, sabır ve şefkatte sınır tanımayan, kardeşini canı gibi seven, gözünden sakınan, kardeşinin erkek arkadaşlarına bazen tahammül edemeyen, yokluğunda ev sanki bomboşmuş hissi veren bu yüzden hiç olmazsa sesini duyayım deyip telefona sarılmamıza neden olan, bizim birbirimizden başka kimimiz var ki düşüncesiyle gün geçtikçe birbirimize daha bir bağlandığımız, canımız kadar sevdiğimiz insan.
