kelime hazinesi can çekişmekte olan yazarın feryadı. bazen en basit cümleleri kurmakta zorlanıyorum, gazetedeki haberlere sadece göz gezdirmekle yetiniyorum, telefon çaldığında ekrana bön bön bakıyorum ''kim lan bu'' diye bir cümle bile gelmiyor aklıma. zihnim detayları atlamaktan bomboş bir levha hale geldi. neredeyse üniversitelerin, kütüphanelerin kapısına gidip :''okumayı seven varsa bana bir kitap okusun allah rızası için parası neyse öderim.'' diye haykıracağım.
bu acayip bir sendrom, bir şeyi daha önceden yapmışım ve sevmişim ama şimdi yapmak istiyorum ne yazık ki ifa edemiyorum. bak ben tuvaletteki zamanı kitap okuyarak değerlendiren bir okurdum, konuştuğunda birkaç kişinin dikkatini çekecek dil cazibesine sahip biriydim. şimdilerde canım ne konuşmak istiyor ne de herhangi bir şeyi okumak. dolayısıyla düşünme ve düşündüğünü kelimelere dökme konusunda sıkıntı çekiyorum. en pis tarafı da daha ne kadar devam edecek onu bilmiyorum.
