139.
-
yeni türkü söyler;
hep aydınlık yüzün,
sen gündüzdün;
biz hep gece düştük yollara.
sen daha düşlerinin
kolunda derin, yalnız uyurken;
sen gün olup doğmadan,
usulca gelip, öptük saçından.
hep çağıran sesin,
sen denizdin;
biz hep sessiz geçtik kıyından.
