pazar günü düzenlediğim ''kendimizi iskeleden denize atıyoruz'' zirvesine hiç üşenmeden, gocunmadan, '' amaaannn ne işim var '' demeden te bursalardan yollara düşüp gelen bi yazar. güzel bi insan.
kendisine şimdi hangi biri için teşekkür edeyim?
beni görmek uğruna once yol tepmesine mi,
söz verdiğim saatte söz verdiğim yerde benden tam 1 saat once gelmesine mi,
yol boyu tüm kapris, trip ve şımarıklıklarıma göz yummasına mı,
kavurucu yaz sıcağında kendisini peşimden bi o yerden bi bu yere sürüklerken hiç itiraz etmeyişine mi...
ya o değil de ben balığın üstüne dondurma da yeriz diye planlıyodum. planlamaktan öte balığı yerken bi yandan içimden dondurma diye sayıklıyodum. sonra nasıl olduysa unuttum. unutturdun. bi dondurma borçlusun bana.
