178.
-
altı yaşındaki yeğenimin annesi saçlarını kısacık kestirmiştir. bu süre içinde sürekli huzursuz gezen yeğen bir gün ağlayarak annesine gelir;
+anne, ühüü..
-ne oldu yavrum ya anlat?
+sen niye anne gibi değilsin, ühü...
(bir süre ağlayıp durur, bir şeyler söylemeye çalışır ama toparlayamaz)
-dur, şimdi anlat bakim ne oldu?
+saçların baba gibi; ühü, ühüüea...
sonuç: çocuklar en saf ve en komik yaratıklar; seviyoruz hepiciğini.
