aslında gerçek anlamda kültürel bağlamı olan sol türkiye de her zaman cılız kaldı. üç beş fukara edebiyatı klişesini sıralamaktan başka yeteneği olmayan slogan solcuları etkiledi gençliği hep. bizim ne bir antonio gramsci miz oldu, ne lukacs ımız ne de frankfurt okulumuz. althusser, foucault, etienne balibar, immanuel wallerstein, derrida, alan badiou, jean luc nancy, slavoj zizek gibi kimi marksist, kimi de marksist kökenli olup sol düşünceyi ve genel anlamda batı düşüncesini sorgulayan gerçek entellektüellerimiz de olamadı maalesef. olmaya çalışan olduysa bile slogan solcusu vülgerlerin saldırısına uğradı. 12 eylül sürecinde ise iyice içi boşaltılan, kültürsüzleştirilen, yabancılaştırılan sol düşünce işte bugünkü acınası duruma geldi. türk solu ne yazık ki doğu perinçek tayfasının elinde ve bu adamlar ciddi ciddi kendilerini solcu sanıyorlar. meydanlara terör suçlarına idamın geri gelmesi için stand kurmuşlar. peki ya üç yaşında tecavüze uğrayıp öldürülen bebelerin katilleri nolucak? onlar kürt olmadıkları için yaşamaya ve başka yavruları katletmeye devam edebilirler bunların zihniyetine göre herhalde. türk solu herşeyden önce asla sol filan değildir bugün, solun yüz karasıdır ve gerçekten de dünya solu bu rezilliğe müdahele etmelidir . sol, sınıf mücadelesi temelinde kapitalizmin aşılmasını hedef alır öncelikle, ırkçılıkla işi olmaz. tartışması gereken bugünün koşullarında emek-sermaye çelişkisi, yabancılaşma gibi sorunların nasıl üstesinden gelineceğidir. bu konuda dünyada neler yapıldığı konusunda fikir sahibi olmak isteyenler yky cogito kaos ve karmaşıklık sayısında yer alan "komünizm fikri üzerine" londra konferansı notlarına bakabilirler.
