işin arka planından haberdar olmadığımızdan dolayı olsa gerek ki, hiç bir şey ilk albümün nefis tadını tutmamıştır. daha bugun arabada ilk albümlerini dinlerken ne 2. albüm yandaş olabilmiştir bize karanlıklarda, sahillerde, kavgalarda, umutsuzluklarda ya da mutsuzluklarımızda ne de bu son albüm. hep bir marjinal olma arayışı, hep bir farklı "tat ve doku" bırakma çabasındayken çıkan "kart bir koku". olmuyor, olmamış ve en kötüsü olmayacak gibi de. üzgünüz.
