(bkz: buyrun benim) (bütün kızlar bana hasta diye düşünmüyorum ama gene de geberiyorum kendime)
hiç bi numaram yoktur özünde. ama kendime o kadar geberiyorum ki anlatamam.
sabah uyanıyorum mesela, ne güzel di mi? bazen öğlene doğru uyanıyorum falan... geçtiğimiz aylarda iş telaşı ile uyandıktan hemen sonra apar topar hazırlık sürecine giriyordum. validenin "kahvaltını yapmadan sigara yakma" diye seslendiği sırada ikinci sigaramı yakmış ve duşa girmeye hazırlanır durumda müzik dinliyordum falan. duştan çıktığımda, belime doladığım banyo havlum ile bildiğim bir şarkıyı ıslıkla çalma çabam da cabası(amerikan filmlerinden çaldım bunu, iyi hissettiriyor ama kabul etmeliyim)...
sonra üzerimden attığım o ekşimiş kokunun yerine çeşitli yapay kokuları kullanarak "güzel" bir kokuya kavuşuyorum. ve en son evden çıkmadan aynanın karşısına geçip kendime göz kırparak "işte oldu" diyor, valideye selam edip yola koyuluyorum. eğer evden çıkmama sebep bir planım yoksa da testislerimi yaymak şartı ile yatıp da film izleyebiliyorum, sözlüğe birşeyler yazabiliyorum.
geberiyorum lan kendime. özellikle aynadaki bana göz kırptığım o anı yok mu günün... bitiriyor beni. geberiyorum kendime ve bi numaram da yok yeminle...
