bundan birkaç yıl önce üniversiteye ilk girdiğim yıllarda babamdan kitaplarımın hepsinin çok pahalı olduğunu söylerek oldukça yüklü miktarda istemiştim. evet doğruydu aslında. kitaplarım çok pahalıydı ama ben hepsini kopya aldığım için oldukça ucuza gelmişti. elimdeki parayı ise kullanacağım yer belliydi; gezmek, tozmak elbette. ama şunu söylememe izin ver sözlük. gezip tozarken, eğlenirken, gülerken her şey gözüme hoş gözüktü. fakat daha sonra içime oturdu. çok değil ben eğlendikten sonra, günümü gün ettikten sonra içimdeki ses bana bağırmaya başladı, aşağladı. trajik olansa tüm bunların param bitince olması. para varken insanoğlu demek keyfini düşünür, nefsine yenik düşermiş, bunu anladım.
