"adres soran kişiye yanlış yer tarif eden insan, vol.2"
günlerden pazardı ve yine her şey çok sıkıcıydı.
öğleden sonra saat 3 gibi dışarı çıktım. yapacak hiçbir şeyim yoktu ve canım aşırı sıkılıyordu.
kaldırımda yürürken bikaç arkadaşımı aradım ve nerede olduklarını sordum.
tam konuşmamı bitirirken yanımda, benimle aynı hızda devam eden bir araba farkettim.
içinde bir aile vardı. aile gibi duruyorlardı ya da.
telefonu kapayıp ve cebime attım.
ardından "bakar mısın?" diye ince bir bayan sesi duydum.
durup arabaya döndüm.
arabada durdu tabi.
benim gibi "bakar mısın" deyip, baktırdıktan sonra "hihihihohohohhuaa" diyerek kaçan insanlardan değillerdi.
- kulak restoranı arıyoruz ne tarafta acaba?
kulak restoran hayranı olduğum birkaç restorandan biriydi ve komşu ilçelerden birinin çıkışındaydı. ortamı, yemekleri, servisi, çalışanları harika olan alkollü bir mekandı. "içme bu kadar" dememize rağmen alkolden vazgeçmiyordu.
ayrıca tam hatırlamıyorum ama 3 yada 4 garsonunun adı ahmet olan restorandır. ahmet isimli kuzenimin, "hiçbir iş olmazsa burda çalışırım" demesinin sebebi de buydu.
arabanın içindekileri süzdükten sonra restoranda görmek istemediğim tipler olduklarına karar verdim.
nasıl tipler mi?
masa masa konsomatris gibi gezip, arkadaşlarını selamlayan tipler...
parasıyla değil mi kardeşim düşüncesinde yükses sesle muhabbet yapan insanlar...
restoranın parkına inmeyip, masa aralarında koşuşan piçler.
arabanın içindekileri süzünce direkt bu insanlar geldi aklıma.
arabalarına baktım tekrar, istanbul plakalı, en az 2007 model pahalı bir arabaydı. bunların benzin sıkıntısı olmaz diye geçirdim içimden.
"ablacım siz çok ters gelmişsiniz." diyerek cevap verdim, üzüldüğümü hissettiren bir samimiyetle.
"kulak x ilçesinin çıkışında. merkezdeyiz şuan." dedim
"hadi yaa" dedi direksiyondaki abi.
"dur abicim ben size en kısa yoldan tarif edeyim, en fazla yarım saate ordasınız" dedim.
sırıtan bir ifadeyle gözlerime baktı.
"abicim şu ilerden u yapıp yolu takip ederek sahile in. otobana çık. istanbul tarafına doğru yardır. x ilçesine girdiğin tabelayı gördükten sonra biraz yavaşla ve ilçenin içine gir. orda kime sorsan gösterirler sana."
"çok sağolasın birader" dedi ve hemen ilerden u dönüşü yaptı.
arkalarından bakmaya devam ettim ve kimseye sormadan sahile indiler.
amacıma ulaşmıştım artık.
çok mutluydum.
onları gidecekleri yerin tam tersi istikamete göndermenin vermiş olduğu mutlulukla arkadaşlarımın yanına gitmek üzere yürümeye başladım.
istedikleri yere gitmediklerini anlayınca ne dicekler acaba diye düşündüm.
bikaç saniye düşündükten sonra daha fazlasını düşünmemeye karar verdim.
taksinin x lira istediği yolda, onlar kaç lira yakar diye düşündüm.
ve hala kulağa gitmek istiyorlarsa diye ikiyle çarptım fiyatı.
yine çok eğlenmiştim.
edit: "direksiyondaki abi" yazar çıktı. veretti eksiyi.
