anne ve babanın höthötlüklerini çekiştirebileceğin, dertlerini paylaşabileceğin, seni her konuda anlayabilecek birinin olmamasıdır. odana çıkıp annenle kavgalarını oyuncak ayına anlatırsın ancak.** arkadaşlarına, kuzenlerine ne kadar yakın olursan ol, her şeyini anlatamazsın onlara. hep dertleşecek birilerini ararsın.
okulda arkadaşlarının kardeşleriyle yaşadıkları maceraları duyunca ister istemez " keşke benim de bir kardeşim olsa! " diye iç geçirirsin.
iyi yönleri de vardır. istediğin kadar ilgi, sevgi, şefkat... her istediğin yapılır çoğunlukla. hiçbir şeyi paylaşmak zorunda kalmazsın. ama tek çocuk olmanın ne kadar çok iyi yönü olsa da hep bir kardeşinin olmamasının eksikliğini hissedersin.
