Her söylenene katıksız inanmayı iyilik timsali bir insan olmanın şartlarından biri olarak kabul etmeseydim...
Hayır, "keşke böyle olmasaydım" çıkarımı değil bu, sadece "eğer öyle olmasaydım ne olurdu?"nun merakı sadece.
"Özledim seni" dediğinde hemen inanmasaydım, "seni gerçekten özledim" dediğinde tarifsiz mutluluklara karışmasaydım? Aşık olduğum birinden, o'ndan bahsetmiyorum ki ben size; ondan, sadece sevdiğim bir insandan, gidişindendir şikayetim, serzenişim.
Özlenmek o kadar uzak bir duygu ki bana, sohbet arasında lafın gelişi söylenen bir "nerelerdesin sen ya" bile bir an düşündürür ve sevindirir beni. Belki de özlemekten, bunu yeri geldiğinde ifade etmekten çokça uzak duruşumdan kaynaklanıyordur en ufak özlenme kırıntısını bile bu kadar önemsemem, sevinmem, sevmem... Sevmem oysaki ulu orta her yerde yaşanan "cancişim, aşkitom" sahteliklerini, ama beklenen, düşünülen, sevilen, dahası özlenen olmak ya da öyle olduğunu sanmak, ne/kim olduğunu unutup bir an olsun buna kanmak. Yani birisinin düşüncesi/sözü üstüne mutlu olurken, işin sonunda kendi düşüncesizliğini görüp kendine kızmak. Sonucundan pişmanlık duyduğum olayların büyük çoğunluğunda pek de kendini bir an için kaybetmek olarak da adlandırılamayacak olan "kim olduğunu unutmak" yatıyor. Şu binlerce kişinin bulunduğu yerde ortadan kaybolsam kimsenin ruhu duymaz (kimse fark etmez/kimse için fark etmez/kimse önemsemez) 2 ay önce düşündüğüm de buydu şimdi de aynı düşüncedeyim. Ben hep böyle biri oldum çünkü. Sözlüğe 2 ay entry girmedim sonuçta, belki bir o sorardı "nerelerdesin" diye, ben de kesinlikle yine haddinden fazla anlam yükleyip sevinirdim, ya haddimi aşmış ya da kendimi unutmuş olurdum. Sonuçsa bugünden farklı olmazdı, ha 2 ay önce, ha 2 ay sonra. Neden diye sorası geliyor insanın her an ama ne fayda. Nedenini açıklasa da değişmeyeceğim ki, kim değişebilir ki? Neysen osun. Onu asla o'nun yerine koymaya çalışmadığımı bilse yine bir şey değişmezdi, insanlar kırılır, bunalır, insanlar sıkılır ve giderler. Gittiler. Gitti.
Ben? Ben sadece düşünüyorum (Kafamdan kendisini silip, düşünmemi de engelleyemez ya) her zamanki gibi konuşmuyorum, herhangi bir eylemde bulunmuyorum, sadece düşünüyorum. Bana dahi faydası yokken neyi daha iyiye götürebilir ki...
