siz
belki yaprakların dökülüşünde
bir hazandınız
farkında olmadan
ağladınız bu şiirde
işte ben yine kaybettim
siz kazandınız
beni boynu bükük bıraktınız
bu şehirde
bu odayı bana ayırdınız
bana ayırdınız bu hapishaneyi
peşimi bırakmadı acılar
kollarını sımsıkı sardı
yaşamak dediğimiz
en güzel bahaneyi
isteseniz yüreğim
gül dalına asardı
biliyorsunuz acılar
hangi şiirde kangren
biliyorsunuz hangi şiirde
ben yokum siz varsınız
siz en büyük acımsınız cebime giren
bu acıyı bir gün nasıl olsa
başınızdan savarsınız
yaşadığınızı düşünseniz
bir şiirde okunsanız
sanki kıyılarda yüzer gibi bir balık
yüreğime hangi elinizi dokunsanız
vitrinlerden sırıtarak
cebime girecek kalabalık
