bir kaç günlüğüne f tipinde kalmış radikal (yanlış hatırlamıyorsam) gazetesinden bir yazarın bir yazısıdır.
"içeri girdiğimde her taraf bembeyazdı, pencere yoktu, tek başımaydım. ilerde bir yerden güneş ışığı geliyordu. ilk günüü öyle geçirdim. uyuyakalmışım uyandım. kolumda saat olmadığı için saat kaçta uyandığımı bilmiyorum sabah oldu sanıyordum kahvaltı bekledim nihayetinde orası avrupa standartlarında bir cezaevi idi ama kahvaltı gelmiyordu. ihtiyaç görmek için yatağımın yanında bulunan wc ye yöneldim. pantolonumu indirdiğimde üç-beş kişinin geldiğini duydum, beni o halde görmemeleri için toparlandım ve kahvaltının ne zaman geleceğini sordum daha çok beklersin deyip gittiler, saati sordum 02:00 dediler anlayamadım oysa oraya ilk girdiğim zaman güneş ışığı gelen yerden hala güneş ışığı geliyordu.
uykum gelmiyordu bende kendimce spor yapayım dedim mekik çektim, şınav çektim yoruldum bıraktım. sigara içmek istedim sigara yoktu, kitap gazete yok. o şekilde oyalanırken tekrar uyuyakamışım. uyandığımda ilk işim gün ışığına bakmaktı ordaydı. kahvaltı saati geçmişti. yeni olduğum için havalandırmaya çıkarmadılar. yatağımın yanındaki wc de başımı yıkayım kendime geleyim dedim su yoktu (içmek için bile). yatak beyaz duvarlar beyaz gün ışığı beyaz. akşam oldu sanırım derken yemek geldi. çok acıkmıştım gün ışığı hala ordaydı. yemekten sonra odanın içinde koşmaya başladım türkü söyledim birileri gelip gürültü ettiğimi susmam gerektiğini söyledi sustum. odanın içinde koştum. zaman geçmiyordu gazete yoktu kitap yoktu istedim (ben çıkana kadar gelmedi). kaç kez yemek yedim, kaç kez uyudum bilmiyorum. orda kaç gün kaldım bilmiyorum ama o gün ışığı hep ordaydı."
aynı yazar daha sonra oraya başka bir sebepten dolayı gitmesinden sonra şöyle yazıyordu.
"o gün ışığı değil odamdaki ışığı bana geri yansıtan hücremdeki havalandırma deliğinin diğer ucuna yerleştirilmiş bir aynaymış".
ve bugün orada ölüm oruçları 7. yılında sürüyor. daha güzel bir türkiye (dünya) hayali kuranlar ölüme yatmışlar. tecavüz edenler değil. onlar koğuşlarda yatıp çıkıp yeni tecavüzler, gasplar, hortumlar yapıyor. işkenceciler değil, katiller değil ki onlar bazen afla bazende birilerinin yardımıyla cezaevlerinden çıkıyor, kaçırılıyor. devletin sistematik terörürün en etkin göstergelerinden biri olan f tipleri türkiyede düşünen insanlara karşı açılan onlara göre ıslah merkezleridir. ama ne hikmetse birbiriyle görüşmeleri yasak olan insanlar 7. yılında ölüm orucunu sürdürüyolar, örgüt baskısı olmadan.
aklı başında, bir şeyler bilen, duyduklarına göre değil sorgulayaraak bilgi edinen hiç bir insan evladı ölümle eşdeğer olan bir merkezi savunamaz savunmamalı, bu savunmayı yapan insanların ya korkuları vardır, ya sadisttir, yada en kötüsü ezbere konuşuyordur.
