bugün televizyonda gördüğüm bir reklam mottosu. böle beş-on yaş arasındaki kızlı erkekli bir grup çocuk arasında kızcağızımızın biri oğlan kişiye söylüyor bunu. anlam verememek bir yana düşündüm bir an ergenlikten sonra herhangi bir yaşta, insan başka bir insana bunu söylese ne gibi bir katli vacip belirirdi söyleyen kişi üzerinde. çok enteresan çok. ya harbiden manik arkadaşlardan oluşuyor bu reklamların metinlerini oluşturan kişiler ya da büyük taşak geçiyorlar yalnız ve güzel(!) milletimle. empati için bir örnek, uludağ sözlük yazarları anneniz çok şokella.*
