2000'li yıllarda doğan çocukları anlıyorum arkadaş. onlar böyle bolluklar içinde doğdular ve büyüdüler. televizyon, internet, bilgisayar gibi. lakin benim gibi şu anda gençlik çağında olanların çoğunun yaptığı bastırılmış görmemişlik bence. ulen sen 10 yaşındayken bunlar yoktu, şimdi var. bundan dolayı mıdır bütün bunlar? ben 93 doğumluyum, çocukluğumda bir televizyon bir de atari bilirdim ben ki allahıma şükür ki kendimize yeten bir aileyiz. ne çok alt ne de çok üst. memur ailesi işte. ona rağmen telefonlar çıktı çıkalı hiç hazzetmemişimdir. ki şu anda bir telefonum bile yok. babam diyor sürekli alalım yenisini diye. bi tane vardı 2100 model. annem bana vermişti, ille al taşı diye. geç kalıyorum genelde çünkü. merak ediyorlar tabi. 6 ay kontör yüklemeyince bozuluyormuş, ben de attım köşeye duruyor orda şubattan beri.
ne var yani bu telefonda ben anlamıyorum arkadaş. şimdiye kadar da ah şuna da ulaşamadım dediğim olmadı. ha olmuşsa da nabalım msn'i açınca ulaşırız falan diye avuttum kendimi, dolayısıyla insanlarla çok sıkı fıkı ilişkilerim yoktur. çoğuyla uzun bir süre görüşemediğimiz için.
neyse gençlik beni dinleyin de, hem güzel türkçemizi doğru kullanın, gerçi burada da ne kadar doğru olduğunu bilemiyorum ama, sizin o emo türkçenizden iyidir en azından. hem de şu zımbırtılarla çok oynamayın derim ben. bizim gençlik cep telefonuyla en güzel fotoğraf nasıl çekilir, sonra da en iyi nasıl shop'lanır diye düşünmektense biraz ders çalışsaydı şimdiye 10 senede biz mars'a gitmiştik be. *
