canım sıkıldığında sözlüğe girdiğim eski entrilerimi okuyorum sözlük. entrilerimi okurken, hiç olur olmadık şeylere rastlıyorum; ' lan bunu ben mi yazmışım ' , ' aa ben bunu da biliyordum ', ' bak bunu zamanında çok sevmiştim amk ' gibi tepkiler veriyorum kendime. henüz tanıdığın bir insanı analiz ediyormuş gibi oluyorum. şaşırıyorum, hoşuma da gidiyor hani bu. farklı düşüncelerim, duygularım olduğunu hatırlıyorum bir zaman sonra.
şöyle düşünüyorum ; hayatımı sıradanlaştırdığım vakitlerde kendime farklı bir bakış açısıyla bakmak iyi oluyor herhalde.
şey işte bunlar sözlük, ilkokula giderken tuttuğun günlüğe benzer şeyler vardır ya; yıllar sonra okurken, şaşırır, kendi kendine mahcup olur; ne kadar da çocuk olduğunu hatırlarsın.
böyle bir şey bu da; tek farkı büyümüş olman. hoş bir güzellik bırakıyor.
bu da ne, yoksa;
ekşi sözlüğe girdiğim binlerce entriyi silerek hata mı yaptım lan?
