icimdeki yara... belki de hepimizin...
cocukken duserdik hani, dizlerimiz kan revan icinde kalirdi, canimiz yansa da umursamazdık. nasil olsa kurur, bize de kabugu kalirdi... bazen sirf o kabuk olsun diye kosardik tam gaz, bilerek dusenlerimiz bile vardi...
tatli tatli kabuk soymak icin.
ne zevkti ama... inceden bir sizi, sonra biraz da kan bulasirdi. ıste o kani ozledim ben... o kabugu soymayi... dusmeyi, dusup dusup yeniden kalkmayi...
