Bazen, hiçbir şey düşünmemek ister insan. Ne çocukluğunun sancıları gibi gelen oyunları, ne de kandırılmışlığın hüznünde eskiyen yılları...
Bazen, hiç olmak ister insan; gökkuşağını görmemeyi..'' Kimse'' olmamak ister. Sadece yeni doğmuş bir bebek gibi kokmak, acıkınca ağlamak ister.
Bazen, çekip gitmek gelir önümüzdeki dağların ardına; bazense sadece durmak.
Bazen, zamanı durdurabilmek ister insan, savaşlara inat; akan kanların rengini değiştirebilmek ister.
Bazen o olmak ister, ne uğruna savaştığını bilmeden Allah Allah sesleriyle koşturan 15'likler gibi...
Bazen, sevgilinin gözlerindeki ışıltı olmak ister. Merak eder, gerçekten ışıldayan gözleri mi yoksa kelebeklerin kanadındaki ilâhî desenin sâhibi midir ışıldayan?
Bazen isyan edesi gelir beklemenin verdiği ıstırapla gelemeyen baharlara ve bazense geç kalınmışlıklara...
Bazen, bir çocuk olur elinde rengini nerden aldığını bilmediği bir çiçekle koşarken annesine; bâzen de anne olur, çocuğunun ağlamasıyla yüreği erir.
Bâzen baba olur, çok sevse de anlatamaz çocuğuna gözlerinin rengini, denizden almışçasına deniz koktuğunu.
Bazen şair olur ''kan süte dönüşmez rahme can düşmeyince.'' der.
Bazen bir hiç olur, bembeyaz kâğıda kurşun kalemle yazılıp kokulu silgiyle silinmişçesine.
Bâzen, âşık olur yok olur, hayattayken, ölür karşısındaki bunu bilmese de...
Bâzen ise âşık olunur, olanı bilmese de.
Bâzen, Aristo olur, "Sana hem konuşmayı hem de susmayı öğreteceğim." der.
Bâzen Eflâtun olur, "Devleti zekiler yönetsin." der.
Bâzen Yavuz olur insan, çölleri aşar, yüz binlerle kıtaları fetheder.
Bâzen Yunus olur, 40 sene ormandan odun taşır, yansın hamken pişsin diye...
Bâzen, ihtirâs olur kıskanır gökyüzündeki bulutları, ayaklarının altında papatyaları ezerken.
Bâzen Da Vinci olur, şifreler kendini. Bâzen bir batakhanede gül olur, açılır her şarap sunana.
Bâzen dilenir, avuç açar; kötülüklerin kefâletini ister günah yükünü almak için... Bâzen, cehennem olur; sen sobanın ateşinden kaçarken canını almadan yakar yakar yakar seni.
Bâzen rüzgâr olur, hıçkırıklarını taşır uzaktakine. Bâzen toprak olur, sırlarını gömer içine.
Bâzen su olur akar, gözlerinden belki iki damla belki çağlarcasına.
Ama bâzen insan, insan olur; aynaya bakmaktan korkar, karşısındakine bakar ve söylenmeye başlar; "Sen, kötüsün... Sen, iyisin... Sen, cimrisin... Sen, cömertsin... Sen, şeref yoksunusun... Sen, onurlusun... Sen, yalancısın... Sen, dürüstsün ve sen, sen, sen''Aslında kendini anlatıyordur haykırarak, "iyi de benim, kötü de'' ama bazen..
