dücane cündioğlu'nun cemil meriç i konu edinen çalışmasından öğrendiğim kadarıyla; edebiyat dünyasına münekkid olarak adım atan cemil meriç, bezirgan kelimesini ilk olarak ehliyetsiz mütercimler için kullanmıştır. sonraları cemil meriç, edebiyat mabedine saldıran her ehliyetsiz kişi için bu sözcüğü kullanmaya başlamıştır.
o'na göre mabedi yani kutsal olanı bezirganlardan korumak gerekir. bezirganlar, yani mabede girmeye çalışan ehliyetsiz kişiler, yani mabede girmeyi hak ettiğini düşünen ancak gerçekte mabedin kapısında dilenci olmayı dahi hak etmeyen kimseler.
mütercim olduğuna inanan bir bezirgan, goriot baba'yı 20 günde çevirmekle övünür. yaptığı işin içerisinde gayret, çaba, çile hak getire. işte bu kimseler için söylenecek en iyi söz bezirgan. aklı fikri kazanacağı şöhrette olan; sanata, sanatçıya ve okuyucuya saygısı olmayan ve bunların hiçbirine değer vermeyen bir zavallı.
kişinin sadece bencil olması bezigan sayılması için yeterli değildir elbette. bencil ancak ehliyetli kimseler pekala olabilir. ancak unutulmamalı ki, ehil hale gelmeden geldiğini sanan kimseler umumiyetle bencil kişiler arasından çıkar.
