şu sıralar zihnimde demet akalın'ın sesiyle yankılanan ibare.
"burada tecrübe konuşuyor."
öncesi yok, sonrası yok, sadece bu.
konuşan bir varlık olsa keşke "tecrübe" sahiden.
hayat çaylağıyken daha, dikilip yanımızda, önlese keşke hatalar yapmamızı, yanlış yollara sapmamızı, kalp kırmamızı, hak yememizi, aç gözlü olmamızı, savaş çıkarmamızı, kıskançlık ve kibirle bünyelerimizi donatmamızı...
belki o zaman konuşabilirdi tecrübe.
