harvardda okuyacak olan çocuktur. isyan ettiğim düzendir. onların çocuklarıdır.giderler, yerler, içerler, yaşarlar ama bizim çocuklarımız askerde şehit olurlar. kırılmaca darılmaca kıskanmaca değil hissettiklerim sadece cevapsız kalan sorularım. neden hem de koskoca bir neden. hayatım boyunca tek maaşlı bir ailenin idare etmek zorunda olan cocuğu olarak yaşadım. ne universiteden bir sey anladım. ne de yaz tatilinden. kendimi bildim bileli bi baltaya sap olmak için okul, dershane ve bunların masrafları arasında sıkıştım kaldım. ne tatil, ne gezi, yeni bir ayakkabı almak için bile doğru zamanı beklemek ve hep beklemek. iyi bir liseyi bitirdim ama ot gibi. güzel bir üniversitede okudum ama hep eksik. yapmak istediklerimi o kadar ertelemişim ki bugun istemediğim bir işte sırf anlık mutluluklarım için devam ediyorum. oysa ki hayallerimiz vardı üniversiteye başlarken. oysaki ideallerim var. kendime olan güvenim vardı. üniversite bittikten sonra gidemediğim yurt dışı hep içimde patladı. işsiz kalacağıma idare ediyim derken cebinde parası olan bir mutsuz oldum.
şimdi birileri gelmiş bunları haber yapıp yok zekasından yok başarısından bahsedip çalınmış hayallerimi bana hatırlatıyor.müslümanlığın arkasına sığınıp magduru oynayarak tavan yapan hukumetin bu kadar acık beyan yemesi zoruma gidiyor.zeka doğuştan gelen bir şey kimsenin zekasına söylenecek bir sözüm yok ancak elmas bile işlendikten sonra değerli oluyor bunu da unutmamak gerekiyor. isyanım o küçük çocuğa değil sadece. isyanım hepsininkine. tayyibin çocuklarına, çillerin oğluna, yılmazın oğluna. biri bana cevap versin. bu düzende benim hayallerim gerzek olmuşken hayalleri olmayacak bir çocuğu nasıl dünyaya getiriyim.
biri bana cevap versin biz bu ülkede ne zaman adamdan sayılıcağız. ne zaman insan gibi yaşamaya başlıycaz. daha bir kaç gün önce babamla sakalaşıyordum dedim gidemedim. gitseydim çok farklı olurdu herşey. öylesine içerlemiş ki cevabı kendimi mi satıyım cümlesi oldu. ne denir ki şimdi buna. çalınmış hayallerimin zamanımın içine eden bir düzenden bahsederken birileri adalet diyor kalkınma diyor. oysa ki benim anlamlarını bildiğim bu iki kelime benim hayallerimden çoktan uçup gitti.
