her korku gibi insanın içini kemiren, ruhunu yiyen korkudur.
kuduz köpekler gibi korkuyorum onu görmekten. rezil olmaktan korkuyorum ben çünkü.
sokağın ortasında, günün o en işlek anında dişlerini dökerek rezil olmaktan korkuyorum.
o bindiğim belediye otobüsünde yüzünün ortasına atacağım yumrukla burnunu kırmaktan korkuyorum, rezil olmaktan.
çalıştığım iş yerine şans eseri aniden kapıdan içeri girmesinden değil de, odadaki çalışma arkadaşlarıma rezil olmaktan korkuyorum ona saydıracağım küfürler yüzünden.
ben aslında ondan değil de, rezil olmaktan korkuyorum.
