okula geldiğin sene etrafında bir tabur hatunla gezerdin ya herkes kıl kapardı sana. nerde tanıştık anımsamıyorum ama sizin evle bizim ev arasında pek bir fark olmadığını biliyorum. biz ne zaman atölyeden çıksak size uğrardık, yoldan eğilir bakardık ışığınız açık renkte yanıyorsa kapıyı döverdik, yok kırmızılar vuruyorsa pencereden ''haa bugün işleri var'' der basardık evimize. akşamları erkenden yatardın, saat 10 dedin mi çarşafı iki seksen uzatır karıya kıza mesaj atardın.
bir gün yine ayak üstü uğradık da seni o vaziyette gördük ya ''şeker hastası gibi erkenden ne yatıyon mına kodum.'' dediydi, özer kopmuştum. biz açlıktan kırılıp bir ekmek parası bulmazken - lan öğrenciyiz gavur musun çıkar 1 liraya ekmek al- sen açlıktan geberecek olsan da cebinde mutlaka 2 lira internet parası olurdu. lan beni deli ederdin oğlum sen! kız beğendiremezdik bir türlü.
5 sene evvelki attığım mesajlar hala cep telefonunda duruyomuş. yalamasın, yalakasın ama değer vereceğin insanı biliyorsun. seninle göl kenarından atölyeye yürüdüğümüz günleri çok özlüyorum çeşitli sebeplerden kempe. yap artık bir manita abazalıktan gurudun , çöle döndün. bul birini çekil köşene, hayatı sek yaşamak zor oğlum. 3 kuruşluk adamların dilinde yaşamak daha zor...
