demokrasi ehven-i şer bile değildir, nerde kalmış her derdin devası olsun. 99 kişinin istediğine muhalif olma eğilimindeki bir tek kişi olmam, onların iktidarına boyun eğmemi gerektiriyor, bundan ala faşizm mi olur?
bana dediğini dayatan bir kişi olunca bağırıyorsam, 3-5 milyon olunca çığlığımın dünyayı sarsması gerekir. (çok mu düz bir mantık oldu?) benim baktığım yerden (türkiye cumhuriyeti sınırları dahilinde 1923 sonrası herhangi bir tarih) demokrasi çoğunluk tarafından ele geçirilmiş faşizm gibi görünüyor.
miyopime eklenen derin astigmatın etkisi de olabilir, kendimi hiçbir zaman temsil edilmeyen azınlıktan hissettiğim için, ötekileştirildiğimi iliklerimde duyduğum için de. beni kesmiyor demokrasi, gizlenmemiş açık faşizm kellemi alsın; hiç değilse kahraman bir anarşist olduğumu hissederek ölürüm.
