son kez eserdi rüzgar vurup yüzüme
sevgilinin yanağını okşamasıydı anlamı
vururdu yüzüme, bazı zamanlarsa gözlerimi yaşartırdı
o deli esişi bu ise sevgilinin tepkisiydi sözlerine
kalan son yaprak kadar narin agaç yüzünde
sadece hüzünlerle esip giden gözyaşıydı artık
bir sonbahar hüznüydü ayrılık
yazını, güneşini karabulutlara emanet edecekti
ya ya o güneş hiçbir zaman doğmazsa
ya da karabulutlar etrafından ayrılmazsa
ne olurdu güneşine kış hüznüne, soğuklara, ayazlara nasıl katlanırdı
ya güneşin solacaktı ya da bu kalp ebediyen kendini hapis edecekti bu sonbaharlara...
