acıların feriştahını yaşamak. hissettiğim şeyleri yazarım, hem de tepeleme yazarım lakin bunu yazamıyorum. hayatımda ifade edemediğim en kansız ağrı belki de bu. bunu ancak dişleri çektirdikten sonra anlatabilir insan. yatağın bütün yaylarını kıracak kadar zıplatır, sevdiğim bütün şeyleri mekanikleştiren başka bir şey yok!
eski sevgiliyle aynı sınıfta kpss sınavına girmek bile bu sancının yanında solda sıfır kalır.
