bu yazıyı sana yazıyorum ki son yazım olacak emin ol! 'ben yazmayacam sen yazacaksın' sözünün üzerine ellerim kırılsın bunu yazdığım için sana. ama hiç okumamanı dileyerek yazıyorum. belki de yazar olamayacağım ve göremeyeceksin.
maillerini okudum ve güldüm.
neden kızdım?
neden böyle yapıyorum?
konuşuruz ve nasılsa kırılırım.
elimi sana uzatmamı bekliyorsun.
küs olmayalım.
ne diyosun sen ya? hasta mısın hasta numarası mı yapıyosun?
ne içiyosan içme artık bana yazarken en azından.
aynen gün içerisinde gizlice buluşmadık mı? sen planladın ben gelmedim mi?
kafamızda yapacağımız yolculuğun hayalleri yok muydu?
tatilde ayrı kalma korkusu ve hüznünden kaçmıyor muyduk?
....
ben senin sorunlarını kaldıramadım öyle mi?
bu sorun hep vardı başlarken de biliyordun
ki aynen sorunu ben de derinden yaşamıyo muyum?
ben kendiminkini kaldıramıyorum seninkine nasıl göğüs gereyim?
sana nasıl teselli vereyim?
bana sorunu anlattın benden istediğin cevabı verdim sana. sen buna kaldıramamak diyorsan orda susarım işte. sen benim bu cevabı vermemi istedin 'görüşmeyelim' cevabını.
yavaşlamak ne demek bana açıklar mısın? benim bunu kabul etmeyeceğimi biliyordun!
şimdi..
şimdi çok uzak bir hatıram gibi..
ve şimdi beni rahat bırak daha fazla uzatma.
...
ben söylemiştim.
yine aynı şey oldu.
yine aynı şeyi yaptın.
'birgün bizim sıramız gelecek' dediğimde buna inanmıştım.
beni bir kez daha yarı yolda bırakmayacağına da inanmıştım.
bundan sonra nasıl inanırım?
artık hiçbir sebebim kalmadı...
ve
napıcam biliyo musun?
sakin olucam.
çünkü sorumluluğumdakilere bir kez daha haksızlık etmiycem.
senin ani bir trafik kazasında ya da bir kalp krizi ile öldüğüne inanıp, seni * yok sayarak hayata devam edicem.
seni görmemek için bi göz daha feda etmem gerekse de bunu yapıcam.
peki bana dünkü mailleri atana son bi sözüm var mı? var!
küfür etmemi istiyodun ya işte geliyor:
bi siktir git önder!
