geçenlerde sıkıcı sanat filmlerinden birini izliyorum yine evde tek başıma. tak kapı çaldı baktım kahveden hasan abi gelmiş. tabi muhabbet napıyosun nerelerdesin falan filan derken, '' abi gördüğün gibi kapattım kendimi eve sanat filmi izliyorum'' dedim. hasan abi suratında pis bir ifadeyle, '' oğlum bırak bu işleri emmeli gömmeli filmler var bende. sanatın kralı burda gel bunları izleyelim.'' dedi. tabi bendeki sanat aşkı bir anda boyut değiştirdi. neyse öykü kısa olduğu için uzatmaya gerek yok. taktık filmleri ileri sar, geri al, burayı yeniden oynat vesaire derken öykünün sonu geldi.
