hayatımdaki birçok şeyi sevmiyorum son zamanlarda, en başta da kendimi. ama hayatımın dışına bakarsak seni daha çok sevmiyorum kendimden. nedense duygularım nötr olmuyor bir türlü. nötrlesem iyi olacağım belki, rahatlayacağım. lakin içimdeki nefretle bunu da istiyorum diyemem. susuyorum. sana dair ağzımı açtığım her cümlemden beddualarım saçılıyor, toplamıyorum. kendimi gözden çıkarıp savuruyorum hepsini, kabul olmasını dileyerek. tek adalete sığınarak seni ona havale ediyorum. ve evet, ben bu yazıyı sana yazıyorum.
