son 10 dakika için baya oyalamış bir diziydi gerçekten. ama değdi mi değdi.
melankoliydi, mantık elden gitmişti, gerildik, sövdük ettik;
gerçekten bi trajediydi.
ölmese nolurdu - bu kadar etkili olmazdı belki.
uçlara doğru gidiyordu dizi çünkü, sonu damardan vermeliydiler.
beren de hakkını verdi allah için. (düşündüm de bi an oskar alanları...)
hatırla sevgilide' ki babasına veda sahnesi kadar etkileyici oynadı. bu tip sendromları çok iyi sergiliyor.
insanlarımız gerçek hayatta bu kadar ihtiraslı olmazlar diye umuyorum sadece.
aşkı bulurken mantığı da beraberinde taşımakta fayda var.
vel hasılı bihterler ölmesin, behlüller de zırt pırt kaçmasın efenim...
