Evin basık havasını ciğerlerine çekemeyen bireyin daha rahat nefes almak için hap yapması ve bunu nükleer bir atık gibi elden çıkarmak için en yakındaki saksıyı gübrelemesidir. Genellikle farkedilmez sanılır, "abi attım toprağa, benim sümük mü gözükecek" denir. fakat o saksının birgün mutlaka sulanacağı unutulur. öyle birgün gelirki o çiçekler kurur, cansız kalır, suya hasret kalır.. ee tabi ev bireylerinden biri sürahiyi kaptığı gibi saksıda biterler. ve acı son yaklaşmakta, mum yatsıda sönmeyi beklemektedir. Sürahiden suların boşalması ve kaldırma kuvvetinin de etkisiyle o zamana kadar birikmiş mukus tabakaları bir anda havaya çıkıverir. saksının üzerinde bir katman oluşur ve bütün foya ortaya çıkar.
