ince ölümün kalın elleri, bir işçi bir ev bir çocuk, şimdi artık söylenir hikayeleriniz, düş ormanında kör bir kargadan, ve umutları yoktur da, ölümün de ancak sevgisi, ve on dört saat ve yorgunluk, ve bilmek öleceğini, soranlara ey emeğin sessziliği, mekaniğe değişildi duyguların, anlamsızlaştın ve bilki öldün de...
