en alakasız yerde karşına çıkar ve evet ben buyum der.
çanakkaleden balıkersire doğru giderken girersin küçük köylere köylüden peynir domates alıp da yolda tıkınmak gibi güzeli yokdur nede olsa.
yaşlı nine elinde çaydanlıkla küçücük bahçesinde tahta masasında oturan kocasına çay getirirken bir kare gelir gözüne.
bakarsın dersin ki o koca ömür de kaç defa o çaylar içilmiş kaç defa şehrin kirliliğinden uzak masum muhabbetler edilmişti dersin ve anlarsın ki evet mutluluk diye bir şey var ve kimileri bunu 1 bardak çayda da bulabiliyor.
